ഗോപാൽ ഹൊന്നാൽഗെരെ
നരകത്തിലെ ക്ലോക്കിനുപോലും
പുഞ്ചിരിക്കുന്ന മുഖമുണ്ട്.
അതിന്റെ സൂചികൾ സമയത്തിനൊത്ത്
അനന്തമായി സഞ്ചരിക്കുന്നു.
നാലുമണിയടിച്ചാൽ ശിപ്പായി പറയും:
കുട്ടികളേ, നരകം കഴിഞ്ഞു
നിങ്ങൾക്കിനി വീട്ടിൽ പോയി കളിക്കാം.
എന്നാൽ ഇതെന്തൊരു നരകമാണെന്നു നോക്കൂ,
എനിക്കു കോപ്പിപ്പുസ്തകത്തിൽ,
രാമൻ ഒരു നല്ല കുട്ടിയാകുന്നു
രാമൻ ഒരു നല്ല കുട്ടിയാകുന്നു
രാമൻ ഒരു നല്ല കുട്ടിയാകുന്നു
എന്നിങ്ങനെ വീണ്ടും വീണ്ടും വീണ്ടും
ഒരേ വാക്യം എഴുതിക്കൊണ്ടേയിരിക്കണം.
മാസ്ററരുടെ മുഖത്ത് ഗൗരവം,
ഹിറ്റ്ലർ മീശ.
അതിനാൽ ഞാൻ കോപ്പി എഴുതില്ല.
അപ്പോൾ
ചിലദിവസം മാസ്റ്റർ എന്റെ ചെവി ക്ലോക്ക് വൈസ് തിരിക്കും
ചിലദിവസം അദ്ദേഹം എന്റെ ചെവി ആന്റി ക്ലോക് വൈസ് തിരിക്കും
ചിലപ്പോൾ ഇടത്തെ ചെവി ക്ലോക് വൈസിലും
വലത്തേത് ആന്റി ക്ലോക് വൈസിലും തിരിക്കും.
ഞാൻ കോപ്പിപ്പുസ്തകം എഴുതാറില്ല.
കാരണം, എനിക്ക് ഓരോ വേദനയും
ഓരോ ദിവസവും വ്യത്യസ്തമായി
അനുഭവിക്കയെങ്കിലും വേണം.
