മൂളിത്തോറ്റം
മൂക്കും വായും മൂടിയെന്നാലും
വാക്കും നോക്കുമടഞ്ഞിട്ടില്ല
മുട്ടിയും മുത്തിയും നിന്നില്ലയെങ്കിലും
മുട്ടിലിഴഞ്ഞു നടന്നിട്ടില്ല
സോപ്പിട്ടു വൃത്തിയായെ,ന്നാലും മൈലാഞ്ചി-
ച്ചോപ്പു കളഞ്ഞില്ല കൈവെള്ള
കോവിഡൊഴിയാന്‍ വഴിപാടുമായൊരു
കോവിലില്‍ച്ചെന്നു കൈകൂപ്പിയില്ല
“തോണി മറിഞ്ഞാല്‍ പുറം” എന്ന ചൊല്ലിന്റെ-
യാണിപ്പൊരുളാണീ വാഴ്വ്
തോറ്റുകൊടുക്കാതിരിക്കുവാന്‍ മൂളുന്ന
തോറ്റമാണിന്നത്തെ പാട്ട്
പാക്കനാരു പിറന്ന ജാതിയിൽ
പാക്കനാരു പിറന്നജാതിയി
ലുത്ഭവിച്ചവനേഷ ഞാൻ
വാക്കിനങ്ങനെ തോൽക്കയില്ലൊരു നീക്കമില്ലതു നിർണ്ണയം
പാൽക്കടൽത്തിരതള്ളിയേറി
വരുന്നപോലെ പദങ്ങളെൻ
നാക്കിലങ്ങനെ നൃത്തമാണൊരു ഭോഷ്ക്കുചൊല്ലുകയല്ല ഞാൻ
കുട്ടിക്കലാകാരി
ദുന്യ മിഖൈല്‍
എനിക്ക് ആകാശം വരയ്ക്കണം
വരയ്ക്കൂ മോളേ
വരച്ചു
എന്താ നിറങ്ങളിങ്ങനെ പരത്തി പൂശിയിരിക്കുന്നത്?
ആകാശത്തിന് അറ്റമില്ലാത്തതുകൊണ്ട്
..
എനിക്കു ഭൂമി വരയ്ക്കണം
വരയ്ക്കൂ കുട്ടീ
വരച്ചു
ഇതാരാ?
അവളെന്റെ കൂട്ടുകാരി
അപ്പൊ ഭൂമിയെവിടെ?
അവളുടെ കൈസഞ്ചിയില്‍.
..
എനിക്കു ചന്ദ്രനെ വരയ്ക്കണം
വരയ്ക്കൂ വരയ്ക്കു
പറ്റുന്നില്ല
എന്തേ?
അതിനെ തിരമാലകള്‍
മായ്ച്ചുകളയുന്നു.
..
എനിക്കു സ്വര്‍ഗ്ഗത്തെ വരയ്ക്കണം
ഓ വരയ്ക്കു
വരച്ചു
പക്ഷെ നിറങ്ങളൊന്നും കാണുന്നില്ലല്ലോ?
അതു നിറമില്ലാത്തതാണ്.
..
എനിക്കു യുദ്ധം വരയ്ക്കണം
വരയ്ക്കു, കാണട്ടെ
വരച്ചു
ഇതെന്താ ഒരു ചെറിയ വട്ടം?
ഊഹിച്ചു പറയൂ
ഒരു തുള്ളി ചോര?
അല്ല
വെടിയുണ്ട?
അല്ല
പിന്നെന്താണ്?
ഒരു ബട്ടന്‍ –
വിളക്കുകള്‍ അണയ്ക്കാനുള്ളത്.
ലീലാകൃഷ്ണന്റെ കര്‍ണ്ണനും എന്റെ ധൃതരാഷ്ട്രരും
“കുറേക്കാലത്തേക്ക് എന്റെ ഉള്ളില്‍നിന്നും നാടകം നാടുനീങ്ങി. ഉണങ്ങിപ്പോയ ആ കമ്പം വീണ്ടും തളിര്‍ക്കുന്നത് പൊന്നാനി എം ഇ എസ്സില്‍ പ്രീഡിഗ്രിക്കു പഠിക്കുന്ന കാലത്താണ്. പ്രൊഫ. എം.എം.നാരായണന്‍ അന്ന് എം.ഇ.എസ്സില്‍ മലയാളാദ്ധ്യാപകനായി ചേര്‍ന്ന കാലമാണ്. മെലിഞ്ഞുനീണ്ട ആകാരം. ഘനമുള്ള ശബ്ദം. കണ്ണുകളില്‍ നക്ഷത്രം. വാക്കില്‍ തീപ്പൊരി. സംസാരിക്കുമ്പോള്‍ നീണ്ടകഴുത്തിലെ മുഴ ഒരു ജലജീവികണക്കെ ഇളകിക്കൊണ്ടിരിക്കും. പ്രതിജ്ഞായൗഗന്ധരായണം നാടകമാണ് മാഷ് എടുത്തിരുന്നത്. ആയിടയ്ക്ക് ശങ്കരപ്പിള്ളയുടെ നേതൃത്വത്തില്‍ തൃശ്ശൂരില്‍ നടന്ന ഒരു നാടകക്യാമ്പില്‍ മാഷ് പങ്കെടുത്തിരുന്നു. അതിന്റെ ആവേശമുണ്ട്. സംസ്‌കാരത്തിന്റെ മണിത്തൊട്ടിലായ ഗ്രീസില്‍ ഡയണീഷ്യസ് എന്ന മദ്യദേവന്റെ ഉത്സവത്തോടനുബന്ധിച്ചു നടക്കുന്ന ആട്ടവും പാട്ടും നാടകമായി പരിണമിച്ചതിന്റെ കഥ മാഷ് ആവേശപൂര്‍വ്വം പറയും. സംസ്‌കൃതനാടകം പഠിപ്പിക്കുംമുമ്പ് ഗ്രീക്കുനാടകത്തിന്റെ ചരിത്രം. എന്തിനാണ് ഇത്രയും വിസ്തരിച്ചതെന്നറിയില്ല. ആര്‍ക്കു ബോധിച്ചില്ലെങ്കിലും ആ നാടകപാഠം എന്നെ വളരെയേറെ പ്രചോദിപ്പിച്ചു.
അടിയന്തരാവസ്ഥ പിന്‍വലിച്ചതേയുള്ളൂ. ക്യാംപസ്സുകളില്‍ വിദ്യാര്‍ത്ഥിരാഷ്ട്രീയം ഇടക്കാലത്തിനുശേഷം സജീവമായി. പൊന്നാനിയില്‍ കെ.എസ്.യു എം.എസ്.എഫ് കൂട്ടുകെട്ടിനാണ് സ്വാധീനം. എസ്.എഫ്.ഐക്ക് മിടുക്കന്മാരായ നേതാക്കളുണ്ടെങ്കിലും എന്തുകൊണ്ടോ വോട്ടു കിട്ടില്ല. ഇതിനുപുറമെ അരാഷ്ട്രീയബുദ്ധിജീവികളുടെ ഒരു സംഘവും വലതുപിന്തുണയോടെ ക്യാമ്പസ്സില്‍ പ്രവര്‍ത്തിച്ചിരുന്നു. വലിയ വായനക്കാരും താടിക്കാരും കഞ്ചാവുവലിക്കാരും പൈങ്കിളിവിരോധികളുമായിരുന്നു ഇവര്‍. നല്ല പ്രതിഭാശാലികളും. ആധുനികതയുടെ ആരാധകരാണ്. സമ്പന്നകുടുംബങ്ങളില്‍നിന്നുള്ളവരാണ് അധികംപേരും. എന്നാലും കുളിക്കാതേയും മുടിചീകാതെയും മുഷിഞ്ഞുനടക്കും. കാഫ്ക, കാമു എന്നൊക്കെ പറയും. കാഞ്ചനസീതയും ചുവന്നവിത്തുകളും കാണാന്‍ ബെഞ്ചിനു ടിക്കറ്റെടുത്ത് മുന്നിലിരിക്കും.
കലോത്സവത്തിന് ഇവരുടെ വക ആധുനികനാടകമുണ്ടാവും. കറുത്ത മുഖംമൂടി ധരിച്ച്, കഴുത്തില്‍ ഭൂതം, ഭാവി, വര്‍ത്തമാനം എന്നെല്ലാമെഴുതിയ പ്ലക്കാര്‍ഡുകള്‍ തൂക്കി അരങ്ങിനെ ഞെട്ടിക്കും. ‘ഹേ വഴിപോക്കാ, എവിടന്നു വരുന്നു?’, ‘സഹസ്രാബ്ദങ്ങളുടെ മണ്‍പുറ്റില്‍നിന്ന്..’ എന്നൊക്കെയാവും സംഭാഷണം. ദുരൂഹതയാണ് ആധുനികതയുടെ മുദ്ര എന്നെനിക്കു മനസ്സിലായി. നാരായണന്‍സാറിന് ഈ വിഭാഗത്തോട് അനുഭാവമുണ്ടായിരുന്നില്ല. കമ്യൂണിസ്റ്റുകാരനായിരുന്നു അടിമുടി. എങ്കിലും ആധുനിക രംഗസങ്കേതങ്ങളുപയോഗിച്ച് നാടകാവതരണത്തെ കാലോചിതമായി പരിഷ്‌കരിക്കേണ്ടതുണ്ടെന്ന് അദ്ദഹം പറയുമായിരുന്നു. ആയിടയ്ക്ക് കോളേജ് വാര്‍ഷികത്തിന് ഒരു പുതിയ നാടകമവതരിപ്പിക്കാന്‍ നിശ്ചയിച്ചു. നാരായണന്‍സാറാണ് സംവിധായകന്‍. ജി.ശങ്കരപ്പിള്ളയുടെ ധര്‍മ്മക്ഷേത്രേ കുരുക്ഷേത്രേ എന്ന നാടകത്തിലെ ഒരങ്കം. ആലങ്കോടു ലീലാകൃഷ്ണനാണ് കര്‍ണ്ണന്‍. ഞാന്‍ ധൃതരാഷ്ട്രരും. മറ്റുള്ളവരുടെ പേര് ഓര്‍മ്മയില്ല. ഏതാനും ദിവസം റിഹേഴ്‌സലുണ്ടായി. ലളിതമായ രംഗസജ്ജീകരണം. ഒരു വെളുത്ത പിന്‍കര്‍ട്ടന്‍. ഒന്നുരണ്ടു പീഠങ്ങള്‍. സുപ്രധാന ഡയലോഗുകള്‍ പറയുമ്പോള്‍ പീഠത്തിന്മേല്‍ കയറിനില്‍ക്കണമെന്ന് സാറു പറയും. നടന്മാരുടെ രംഗസഞ്ചാരം ചിട്ടപ്പെടുത്താന്‍ തറയില്‍ ചോക്കുകൊണ്ട് വരയ്ക്കുമായിരുന്നു. തൃശ്ശൂരിലെ നാടകക്യാമ്പില്‍നിന്നു കിട്ടിയ പാഠങ്ങളെല്ലാം നാരായണന്‍സാര്‍ പ്രയോജനപ്പെടുത്തി.
അത്യന്തം നിഷ്ഠയോടെ തയ്യാറാക്കിയ നാടകം ഒടുക്കം അരങ്ങിലെത്തി. സദസ്സും തയ്യാറായി ഇരിക്കയായിരുന്നു. കര്‍ട്ടന്‍ ഉയര്‍ന്ന് താഴുവോളം അന്തരീക്ഷത്തെ പ്രകമ്പനംകൊള്ളിച്ചുകൊണ്ടുയര്‍ന്ന കൂക്കിവിളിയിലും ബഹളത്തിലും ആ നാടകം മുങ്ങിപ്പോയി.”
‘നാടകപ്പച്ച’ എന്ന ലേഖനത്തില്‍നിന്ന്. കൂടുതല്‍ വായിക്കാന്‍ ഈ പുസ്തകം @ Amazon Kindle Store
മോചനം | ശബ്ദരേഖ
വി.കെ.എൻ ന്റെ മോചനം എന്ന ചെറുകഥയുടെ വായന.
Assembly line
Shu Ting (b. 1952)
Translated from the Chinese by Carolyn Kizer
In time’s assembly line
night presses against night.
We come off the factory night-shift
in line as we march towards home.
Over our heads in a row
the assembly line of stars
stretches across the sky.
Beside us, little trees
stand numb in assembly lines.
The stars must be exhausted
after thousands of years
of journeys which never change.
The little trees are all sick,
choked on smog and monotony,
stripped of their color and shape.
It’s not hard to feel for them;
we share the same tempo and rhythm.
Yes, I’m numb to my own existence
as if, like the trees and stars
-perhaps just out of habit
-perhaps just out of sorrow,
I’m unable to show concern
for my own manufactured fate.
(From the giant book of poetry)
മീന്‍ ചെതുമ്പല്‍ മിന്നുന്ന വാക്ക്
വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുമുമ്പാണ്‌. കോഴിക്കോട്ടുനിന്നുള്ള ഒരു സ്മരണികയ്ക്കുവേണ്ടി, പോള്‍ കല്ലാനോട്‌ ആവശ്യപ്പെട്ടതനുസരിച്ച്‌, ഞാന്‍ ഒരഭിമുഖത്തിനായി സഖാവ് ഇമ്പിച്ചിബാവയെ കാണാന്‍ ചെന്നു. പൊന്നാനി എം.ഇ.എസ് കോളേജിനെതിര്‍വശത്തുള്ള ‘ലാല്‍ഭവ’നില്‍ അദ്ദേഹം തിരക്കൊഴിഞ്ഞിരിക്കുകയായിരുന്നു. ഒര്‍മ്മകള്‍ ചികഞ്ഞെടുക്കാന്‍ പറ്റിയ ശാന്തമായ അന്തരീക്ഷം.
കോഴിക്കോട്ടു ചെലവഴിച്ച ചെറുപ്പകാലത്തെക്കുറിച്ചാണ്‌ ഞാന്‍ ചോദിച്ചത്‌. സ്കൂളും വിദ്യാഭ്യാസവും സമരവും പാര്‍ട്ടിപ്രവര്‍ത്തനവും മറ്റും.സത്യം പറഞ്ഞാല്‍, എനിക്കന്ന്‌ സഖാവിന്റെ വ്യക്തിത്വത്തെക്കുറിച്ചോ സാമൂഹിക-രാഷ്ട്രീയ സംഭാവനകളെക്കുറിച്ചോ വ്യക്തമായ ഒരു ധാരണയും ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഈ അജ്ഞത, എന്റെ ചോദ്യങ്ങളിലെ ബാലിശത്വത്തില്‍നിന്ന്‌ അദ്ദേഹം തിരിച്ചറിഞ്ഞിരിക്കണം. എന്നിട്ടും അദ്ദേഹം വാചാലനായി. എന്റെ ചോദ്യങ്ങളായിരുന്നില്ല, ഓര്‍മ്മകളുടെ പുറങ്കടലില്‍ വലവീശാന്‍ അനുകൂലാന്തരീക്ഷമൊരുക്കിയ അപ്പോഴത്തെ സുസ്ഥിതിയായിരുന്നു അന്നു സഖാവിനെ പ്രചോദിപ്പിച്ചതെന്ന്‌ ഇന്നെനിക്കു തോന്നുന്നു.
പൊന്നാനിക്കടപ്പുറത്തിന്റെ തനിവാമൊഴിയാണ്‌ സഖാവിന്റേത്‌. വാക്കുകളില്‍ മീന്‍ചെതുമ്പല്‍ മിന്നും. ഓര്‍മ്മിക്കലും പറയലും ശ്വാസോച്ഛ്വാസംപോലെ സ്വാഭാവികമാണ്‌. പഠിച്ചുപറയുന്ന കൃത്രിമത്വം ഒട്ടുമില്ല.കടലിരമ്പംപോലെ ഞാനാ ഓര്‍മ്മകള്‍ കേട്ടിരുന്നു. ബാപ്പയെ ചുറ്റിപ്പറ്റി നടന്ന ബാല്യം. കോഴിക്കോട്ടങ്ങാടിയില്‍ ചുറ്റിത്തിരിഞ്ഞ കൌമാരം. പാര്‍ട്ടിയാപ്പീസില്‍ കാര്യസ്ഥനായി കഴിഞ്ഞുകൂടിയ ചോരതുടിക്കുന്ന ചെറുപ്പം.അക്കൂട്ടത്തില്‍ രസകരമായ ഒരു സംഭവം അദ്ദേഹം ഓര്‍ത്തു.
“പാര്‍ട്ടി സ്റ്റഡിക്ലാസ്‌ ചിട്ടയായി നടക്കുന്ന കാലം. രാത്രി ഒരു പീടികക്കെട്ടിടത്തിനു മുകള്‍നിലയില്‍, മണ്ണെണ്ണവിളക്കത്താണ്‌ സിദ്ധാന്തം പഠിപ്പിക്കല്‍. മാര്‍ക്സ്‌, ഏംഗല്‍സ്‌, ലെനിന്‍, സ്റ്റാലിന്‍, മിച്ചമൂല്യം, മാനിഫെസ്റ്റോ തുടങ്ങിയ വാക്കുകള്‍ മുഴങ്ങും. അന്നൊരു സന്ധ്യക്ക്‌ പ്രഗത്ഭനായ ഒരാള്‍ ക്ലാസെടുക്കാന്‍ വരുന്നുണ്ടെന്നു പറഞ്ഞു. ഞങ്ങള്‍ ആവേശപൂര്‍വ്വം കാത്തിരുന്നു.
കൃത്യസമയത്ത്‌ ആളെത്തി. കറുത്ത്‌ കുറിയ രൂപം. കട്ടിക്കണ്ണട. കൈയ്യില്‍ ഒരു ചാക്കുസഞ്ചി നിറച്ച്‌ പുസ്തകങ്ങള്‍. എനിക്കാ രൂപം ഒട്ടും പിടിച്ചില്ല. ക്ലാസു തുടങ്ങിയതോടെ അതൃപ്തി കൂടുകയും ചെയ്തു. വിക്കുണ്ട്‌. ശബ്ദം പുറപ്പെടുവിക്കാന്‍ കഷ്ടപ്പെടുന്നതു കാണുമ്പോള്‍ സങ്കടവും ചിരിയും വരും. ക്ലാസെടുത്തുകഴിഞ്ഞാല്‍ സ്കൂള്‍മാസ്റ്റര്‍മാരെപ്പോലെ ചോദ്യം ചോദിക്കും. സഖാക്കള്‍ ഉത്തരം പറയണം. അതെനിക്ക്‌ ഒട്ടും പറ്റിയില്ല.
അന്ന് വിപ്ലവത്തെക്കുറിച്ചാണ്‌ പഠിപ്പിച്ചത്‌. ചോദ്യം എന്നോടായിരുന്നു.
“അപ്പോള്‍, എന്താണു വിപ്ലവം?”
എനിക്കത്‌ വിശദമാക്കാന്‍ അറിയില്ലായിരുന്നു. ഞാന്‍ പറഞ്ഞു:
“കുഴപ്പം ഉണ്ടാക്കല്‍തന്നെ.”
സഖാവ് ഒരുനിമിഷം കണ്ണടച്ചു. പിന്നെ ചിരിച്ചുകൊണ്ടു പറഞ്ഞു:
“താന്‍ പറഞ്ഞതും ശരിയാണ്‌.”
നിഷേധഭാവത്തിലുള്ള എന്റെ മറുപടിയിലെ കുരുത്തക്കേട്‌ അദ്ദേഹം കണ്ടില്ലെന്നു നടിച്ചതാണോ എന്തോ!
പിന്നീട് വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്കുശേഷം ഇ.എം.എസ് മുഖ്യമന്ത്രിയായിരുന്നപ്പോള്‍, അദ്ദേഹത്തിന്റെ സഹപ്രവര്‍ത്തകനായിരുന്ന ഞാന്‍ പണ്ടത്തെ ഈ സ്റ്റഡിക്ലാസിലെ കുസൃതിക്കഥ ഓര്‍മ്മിപ്പിക്കുകയുണ്ടായി. അന്നും ഇ.എം.എസ് ചിരിച്ചുകൊണ്ട്‌, ‘താന്‍ പറഞ്ഞതു ശരിയാണെ’ന്ന്‌ ആവര്‍ത്തിക്കുകയാണുണ്ടായത്‌.”
ഒറ്റക്കേള്‍വിയില്‍ ഒരു കുസൃതിക്കഥമാത്രമായി തോന്നാവുന്ന സഖാവിന്റെ ഈ ഓര്‍മ്മ, ഒരദ്ധ്യാപകനായ എന്റെ തോളത്ത്‌ വേതാളംപോലെ തൂങ്ങിക്കിടന്ന്‌ ഏറെനാള്‍ എന്നെ ഉത്തരം മുട്ടിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു. അഗാധവും വിസ്തൃതവുമായ സാമൂഹിക രാഷ്ട്രീയമാനങ്ങളുള്ള വിപ്ലവം എന്ന ദാര്‍ശനികസമസ്യക്ക്‌, ‘കുഴപ്പമുണ്ടാക്കല്‍’ എന്നു നിരുത്തരവാദപരമായി ഒറ്റവാക്യത്തില്‍ ഉത്തരം നല്‍കിയതിനെ ഇ.എം.എസ് ശരിവച്ചത്‌ എന്തുകൊണ്ടാകാം?
പറഞ്ഞുകൊടുത്തതപ്പടി ഒരു ശബ്ദലേഖിനിയില്‍നിന്നെന്നപോലെ യാന്ത്രികമായി പ്രകടിപ്പിക്കുന്ന ഒരു പഠിതാവിനെയാവില്ലല്ലോ ഇ.എം.എസ് ആഗ്രഹിച്ചത്‌. താനുള്‍ക്കൊണ്ടത്‌ തന്റെ ഭാഷയില്‍ പ്രകടിപ്പിച്ച ആ നാട്ടുമിടുക്കാകണം അദ്ദേഹത്തെ രസിപ്പിച്ചത്‌. കൊടുക്കുന്നതു മാത്രമല്ല, എടുക്കുന്നതു കൂടിയാണ്‌ അറിവ്‌ എന്ന അറിവിന്റെ വിനിമയത്തിലെ പാരസ്പര്യമാണ്‌ ഈ സന്ദര്‍ഭം ദൃഷ്ടാന്തവല്‍ക്കരിക്കുന്നത്‌. ഇ.എം.എസ് ശരിവച്ചത്‌ ഈ പാരസ്പര്യത്തെയാവണം.
അദ്ദേഹത്തെപ്പോലെ സൈദ്ധാന്തികനായിരുന്നില്ല ഇമ്പിച്ചിബാവ. തനിക്കു മുമ്പിലുള്ള പ്രത്യക്ഷമായ പ്രതിബന്ധങ്ങളെ നാട്ടുമര്യാദയ്ക്കിണങ്ങുന്ന ഏറ്റവും ലളിതമായ ഒരു യുക്തിയിലൂടെ മറികടന്നുപോകണമെന്ന ഒരു പ്രായോഗികവാദിയായിരുന്നു.
‘അരിയില്ല തുണിയില്ല ദുരിതമാണെന്നാലും
നരി തിന്നാല്‍നന്നോ മനുഷ്യന്മാരെ?’
എന്നതുകൊണ്ട്‌, അഹിംസാമൂര്‍ത്തിയായ ബുദ്ധഭഗവാന്റെ വിഗ്രഹമെടുത്ത്‌ നരിക്കുനേരെ എറിഞ്ഞ ഇടശ്ശേരിയുടെ കഥാപാത്രത്തെപ്പോലെ മാര്‍ഗ്ഗവും ലക്ഷ്യവും ഇടറിയോ എന്നതെല്ലാം ഇമ്പിച്ചിബാവ ഇടയുള്ളോര്‍ക്കു ചിന്തിക്കാന്‍ വിട്ടുകൊടുക്കും.
ഈ ലേഖനം താഴെ കൊടുത്ത ഇ-പുസ്തകത്തില്‍നിന്ന്
തിളനില
തിളനില/2020 പട്ടാമ്പി കാര്‍ണിവല്‍ വേദിയില്‍ പ്രകാശിതമായി. അച്ചടിയില്‍ കവിതയ്ക്കു മാത്രമായി മലയാളത്തില്‍ ഇന്നു ലഭ്യമായ ഗൗരവപൂര്‍ണ്ണമായ ഒരു വാർഷിക പ്രസിദ്ധീകരണമാണ് ഇത്. കവിതയുടെ പുതുമയിലും പഴമയിലും ഒരുപോലെ ആണ്ടുമുഴുകുന്ന കവി പി.രാമന്‍, ഏറെ നാളെടുത്ത് തന്റെ ഏകാന്തപരിശ്രമംകൊണ്ട് ശേഖരിച്ചു സമാഹരിച്ച വ്യത്യസ്തതയുള്ള പുസ്തകം. രാമന്റെ അഭിരുചിയെക്കുറിച്ച് ഭിന്നാഭിപ്രായമുണ്ടാകാമെങ്കിലും ആ സമര്‍പ്പിത കാവ്യസപര്യയെ അംഗീകരിക്കാതിരിക്കാനാവില്ല.
ഒന്നും രണ്ടും കാര്‍ണിവലിനോടനുബന്ധിച്ച് ആദ്യ രണ്ടു തിളനില പുറത്തിറങ്ങിയെങ്കിലും പിന്നീട് മുടക്കാന്‍ മൂലധനമില്ലാത്തതുകൊണ്ട് അതു മുടങ്ങിപ്പോയി. നമ്മുടെ കവിതാ പ്രസിദ്ധീകരണ ചരിത്രത്തില്‍ തിളനിലയ്ക്ക് സവിശേഷമായ പ്രാധാന്യമുള്ളതു തിരിച്ചറിഞ്ഞതുകൊണ്ടാണ് ഇത്തവണ സംഘാടകസമിതി അത് ഏറ്റെടുത്ത് കാര്‍ണിവല്‍ പുസ്തകമായി പ്രസിദ്ധീകരിക്കാന്‍ മുന്‍കൈയെടുത്തത്.
വന്‍കിട പ്രസാധകരോ ആനുകാലികങ്ങളോ പ്രസിദ്ധീകരിക്കാന്‍ ധൈര്യപ്പെടാത്ത, മുന്‍പു കേട്ടറിവില്ലാത്ത, പുതുതലമുറ കവികളേയും പഴയ തലമുറയിലെ വീണ്ടെടുക്കേണ്ട കവികളേയും രാമന്‍ തിളനിലയില്‍ പരിചയപ്പെടുത്തുന്നുണ്ട്. അപൂര്‍വ്വതയാണ് രാമന്റെ ചേര്‍ത്തെടുപ്പിനെ ശ്രദ്ധേയമാക്കുന്നത്. മലയാളകവിതയെ ഗൗരവത്തോടെ സമീപിക്കുന്ന കാവ്യാസ്വാദകരുടേയും അക്കാദമിക് സമൂഹത്തിന്റേയും പിന്തുണ ഈ പുസ്തകപരമ്പരക്ക് ഉണ്ടാകുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിക്കുന്നു.
പ്രിന്റ് ഓണ്‍ ഡിമാന്റായി 200 കോപ്പികള്‍ മാത്രമേ തിളനില അച്ചടിച്ചിട്ടുള്ളു. ആവശ്യക്കാര്‍ക്കുമാത്രം നല്‍കാനായി ഏതാനും കോപ്പികള്‍ ബാക്കിയുണ്ട്. അത് വിതരണം ചെയ്യുന്നതിനുള്ള സംവിധാനം ആസൂത്രണം ചെയ്തുവരുന്നു. ഒപ്പം ഇ-പുസ്തകമായി വായിക്കാന്‍ താത്പര്യമുള്ളവര്‍ക്കുവേണ്ടി വൈകാതെ ആമസോണ്‍ കിന്റില്‍ സ്റ്റോറിലും ലഭ്യമാക്കുന്നതാണ്.
കാത്തിരിക്കൂ.
ചുള്ളിക്കൂട്
ശാന്തിനികേതനിൽ ടാഗോർ സ്ഥാപിച്ച വിശ്വഭാരതി സർവ്വകലാശാലയുടെ ആദർശസൂക്തം “യത്ര വിശ്വം ഭവത്യേകനീഡം” എന്ന വേദവാക്യമാണ്. ഇവിടെ ലോകം ഒരു പക്ഷിക്കൂടുപോലെ വർത്തിക്കുന്നു എന്നർത്ഥം. ദേശീയപൗരത്വത്തേക്കാൾ വിശ്വപൗരത്വമാണ് അഭികാമ്യമെന്നു വിശ്വസിച്ച ടാഗോർ, തന്റെ സ്ഥാപനത്തിലെ വിദ്യാർത്ഥികൾ അറിവുതേടുന്നതിലും ആവിഷ്കരിക്കുന്നതിലും ആകാശത്തിലെ പറവകളെപ്പോലെ സ്വതന്ത്രരായിരിക്കണം എന്നും ആഗ്രഹിച്ചിരുന്നു.
ഇന്ന്, പൗരത്വനിയമഭേദഗതിക്കെതിരേ രാജ്യവ്യാപകമായി നടന്നുവരുന്ന പ്രക്ഷോഭങ്ങൾക്ക് ജെ എൻ യുവിലേയും ജാമിയയിലേയും വിദ്യാർത്ഥികളാണ് തിരികൊളുത്തിയത് എന്ന് നമുക്കറിയാം. ഒരർത്ഥത്തിൽ വിശ്വഭാരതിയുടെ ആദർശസൂക്തം ഇന്ത്യയിലെ മുഴുവൻ സർവ്വകലാശാലകളുടേയും ആദർശസൂക്തമായി മാറുകയായിരുന്നു.
ചിറകുവിരിക്കുന്ന സ്വാതന്ത്ര്യബോധത്തിന് അതിർത്തികളില്ലാത്ത ആശയചക്രവാളത്തിലേക്കു കുതിക്കാനുള്ള ഇടം മാത്രമാണ് കൂട്. അത് വിശ്വഭാരതിയോ ജെ എൻ യു ഓ ആകാം. അടഞ്ഞു കിടക്കുവാനുള്ളതല്ല, തുറന്നു കുതിക്കുവാനുള്ളതാണ് കലാലയം എന്ന കൂട്.
കവിതയുടെ കാർണിവലിനോടനുബന്ധിച്ച്, പട്ടാമ്പി കോളേജിൽ പ്രമോദ് ഗോപാലകൃഷ്ണൻ ചെയ്ത ചുള്ളിക്കൂട് എന്ന ഇൻസ്റ്റലേഷൻ വിശ്വഭാരതിയുടെ ആദർശസൂക്തത്തിനു നൽകിയ മൂർത്തരൂപമാണെന്നു പറയാം. ഏതാണ്ട് പതിമൂന്നടി ഉയരവും പതിനെട്ടടി വീതിയും അടിവശത്ത് നാനാഭാഗത്തേക്കും തുറവികളുമുള്ള, ചുള്ളിക്കമ്പുകൾ ചേർത്തുനിർമ്മിച്ച ഒരു വലിയകൂട്. ഇതിനകത്തേക്കു സന്ദർശകർക്കു കയറുവാനും ഓരോ ചുള്ളിക്കമ്പെടുത്ത് ചേർത്തുകെട്ടി കൂടിനെ ബലവത്താക്കാനുമുള്ള സൗകര്യവുമുണ്ട്. കലാരചനയിൽ കാണികളെക്കൂടി പങ്കാളികളാക്കിക്കൊണ്ട്, കലാസൃഷ്ടി ആത്യന്തികമായ ഒരുത്പന്നമല്ല, അനുക്രമവികസ്വരമായ ഒരു പ്രക്രിയയാണെന്ന് ഈ രചന ഓർമ്മപ്പെടുത്തുന്നു.